Episode 2 – Macho Yaliyokutana

Siku mbili baada ya semina, Neema alikuwa akitembea kuelekea kituo cha daladala mjini Mwanza, akishikilia pochi yake ndogo na faili la nyaraka za chuo. Wakati alikuwa anavuka barabara, simu yake ililia — ujumbe mfupi kutoka nambari ambayo aliihifadhi kama “Juma – Semina”.

“Habari Neema, leo niko Mwanza kwa kazi ndogo. Tunaweza kukutana kwa kahawa?”

Alitabasamu bila kujua, moyo wake ukipiga kwa kasi isiyo ya kawaida. Ingawa walikutana mara moja tu, kulikuwa na kitu katika sauti ya Juma, kwenye uhalisia wake, kilichomfanya ahisi salama. Bila kufikiri sana, alijibu:

“Sawa, nitakutana na wewe saa 10 jioni pale Rock City Mall.”

Mchana ulipokaribia kufika mwisho, Juma alifika mapema kwenye eneo walilopanga. Alivaa shati la mikono mifupi lenye mistari na suruali ya bluu iliyokunjwa vizuri. Mikononi, alikuwa amebeba bahasha yenye michoro yake michache — zawadi ndogo aliyopanga kumpa Neema.

Neema alipofika, alivaa gauni la kijani kibichi na mkufu mdogo wa fedha uliometa jua la jioni. Macho yao yalipokutana tena, muda ulionekana kusimama kama siku ya kwanza.

“Karibu, mrembo wa Mwanza,” Juma alisema kwa utani wa kirafiki, akinyanyua kiti kwa heshima.
Neema alicheka kwa aibu, “Na wewe mchoraji wa Dar, karibu kahawa za ziwani.”

Walikaa na kuanza kuzungumza. Mazungumzo yalikuwa mchanganyiko wa utani, ndoto, na maswali ya kina. Waligundua wanafanana katika mambo mengi: wote walipenda muziki wa live band, walihusudu safari, na walihisi wajibu wa kutumia vipaji vyao kuboresha maisha ya wengine.

Baada ya muda mfupi, Juma akatoa zile picha kwenye bahasha. Kulikuwa na mchoro wa ziwa Victoria ukiwa na kivuli cha jua kikizama, na mwingine wa mwanamke mwenye macho makubwa ya matumaini — machoni mwake kulikuwa na sura inayofanana kidogo na Neema.

“Nilichora huu baada ya semina,” alisema taratibu, “Sijui kwa nini, lakini nilihisi kama inanikumbusha wewe.”

Neema aliushika mchoro huo kwa upole, moyo wake ukijaa mchanganyiko wa mshangao na furaha. “Ni mzuri sana… na kama kweli ulipata msukumo kutoka kwangu, basi ninahisi heshima kubwa.”

Wakati walikuwa wakiongea, macho yao yalishikamana mara nyingi zaidi — yale macho ambayo yalikuwa na mazungumzo ya kimya, yasiyohitaji maneno. Kila tabasamu liliongeza ukaribu, kila kicheko kilifuta mipaka ya aibu.

Jua lilipokuwa likizama, walitembea pamoja kuelekea kituo cha daladala. Baridi ya usiku ikaanza kuingia, na Juma bila kusita akatoa koti lake na kumvisha Neema.

“Ubaridi wa Mwanza si mchezo,” alisema akicheka.
“Na ujasiri wa Dar si wa mzaha,” Neema akajibu, wakitembea sambamba.

Walipofika kituoni, walichelewa kusema kwa heri. Wote walijua walikuwa wameanza safari ya kipekee — lakini bado hawakujua kama itakuwa rahisi.

 

Itaendelea Ep-3

 

Tunahitaji Wadhamini wa vipindi vya E Media Online radio

 

Toa Maoni yako kuhusu Simulizi hii, Pia ikiwa unahitaji simulizi hii tuiandae kwa njia ya sauti tuandikie kupitia email yetu au Fomu ya Mawasiliano.